Hallo! Mijn naam is Sofie.
Geboren in 1995, aan het werk als dierverpleegkundige en afgestudeerd als diergedragstherapeute.
Als klein meisje spendeerde ik uren op de boerderij van mijn grootouders. Hier was ik altijd te vinden tussen de konijnen samen met de hond des huizes. Al van jongs af aan was ik geïnteresseerd in dieren en was de keuze voor mijn opleiding als dierenartsassistente geen verrassing. In 2018 studeerde ik af als dierenartsassistente bij Thomas more Hogeschool en voelde ik dat er nog wat miste. Door mijn speciale band met de hond van mijn grootmoeder en mijn konijnen thuis wou ik graag verder leren over het gedrag van dieren. Na lang zoeken kwam ik terecht bij de opleiding Clinical Animal Behaviourist bij Odisee waar ik in juli 2021 ben afgestudeerd. Hierna heb ik Brave Loebas opgericht om mensen advies te geven over hun huisdier maar ook om gedragsproblemen op te lossen en te voorkomen.
In mijn vrije tijd zal je me steeds in de natuur terugvinden en tussen zo veel mogelijk diertjes. Zelf heb ik het geluk om me te mogen omringen met de immer actieve Rey de Russische dwerghamster en het jonge geweld Willow de Border Collie.
Waarom de naam Brave Loebas?
Wanneer men de zin gebruikt “hij was een brave loebas” heeft dit ook een positieve betekenis. Deze zin werd bij ons vaak in de mond genomen om iemand (voornamelijk een dier) te omschrijven als zachtaardig, gehoorzaam of groot en onhandig.
Verder staan hier staan drie van mijn huisdieren centraal. Lassy de Jack Russel Terriër, Loebas het konijn, en Wally de Russische dwerghamster. Zij waren alle drie echte loebassen en hebben mijn interesse in gedrag enorm gewekt.
Lassy de Jack Russel Terriër:
Op mijn achtste werd er bij mijn grootmoeder een nestje van twee pups geboren. Mijn grootouders besloten om één pup te houden en toeval wil dat ik hiermee een enorme klik had. We deden alles tezamen! Wandelen, ravotten, spelen op het gras, lopen tussen de konijnen en de koeien, en wanneer Lassy te dicht bij een haan kwam zag je ons alle twee zo snel mogelijk wegspurten! We waren twee handen op één buik. Ook al was ik niet haar baasje, toch was ik degene die er alles mee kon. Dit zag je ook in de verdere jaren. Door verder te stromen naar het middelbaar en mijn studies als dierenartsassistente was er vaak minder tijd om mijn grootouders te bezoeken dus het feest was eens zo groot eens we weer samen waren. Desondanks dat ze geen hondenschool heeft gekend, luisterde ze perfect naar alles wat ik haar vroeg. Op haar achtste ging ze met mij mee wandelen in de stad en leek het alsof ze nooit wat anders kende. Op haar veertiende ging ze mee met mij naar de cursus voor massage bij honden. Voor een niet gesocialiseerde hond gedroeg ze zich voorbeeldig (een echte brave loebas dus!). Natuurlijk ging het niet altijd van een leien dakje. Ze had energie voor twee en kon enorm koppig zijn. Maar door het wederzijdse vertrouwen dat we hadden kon er zoveel meer gebeuren. Het leek alsof we elkaar echt begrepen en we een eigen taaltje hadden. Een blik was genoeg om een hele zin te zeggen.
Loebas het konijn:
Loebas was een bijzonder konijn. Hij was een van de eerste konijnen thuis en had zijn naam niet gestolen. Al van jongs af aan was hij een rolmodel: zachtaardig, vrolijk en een levensgenieter. Hij had zijn vaste intrek genomen in de weide vooraan en wanneer andere konijnen besloten dat het gras groener was bij de buren leek hij dit altijd te melden op zijn manier. Ook met hem was de communicatie anders dan met andere konijnen. Hij was verzot op paardenbloemen en deed hier alles voor, zelfs graven. Om dan na het verorberen van de bloem meteen weer naar zijn eigen stekje te gaan. Je kon hem soms het beste omschrijven als een hond. Hij luisterde naar zijn naam, apporteerde stukjes gedroogd brood en kwispelde! Hij heeft mij zoveel geleerd in mijn weg voor ik afstudeerde als dierenartsassistente en gaf me zoveel motivatie en moed om mijn interesses te volgen. Hij gaf de doorslag in het kiezen in de optie kleine huisdieren in mijn studie tot diergedragstherapeute.
Wally de Russische dwerghamster:
Wally is de eerste dwerghamster van het gezin. Tijdens het studeren woonde we tijdelijk op een appartement in de stad en was het voor mij en mijn vriend onmogelijk om een hond of konijn te houden. Het idee speelde al langer om een hamster te adopteren maar als we ervoor gingen dan ook meteen juist! De kooi werd een gerbilarium op maat van 120cm*50cm*50cm, er werd onderzoek gedaan naar hamsterscaping en liters bedding werd aangekocht. Daarna was het tijd voor onze bewoner. Na onderzoek sprak het karakter van de Russische dwerghamster ons het meeste aan. Ze zijn schemeractief en niet mensenschuw. Na het opzoeken van verschillende asielen vonden we eentje in onze buurt welke net een groepje van 8 gedumpte hamster waren binnengekomen. De keuze van Wally was minder speciaals aangezien ze natuurlijk allemaal op elkaar lijken. We lieten hem een weekje rustig bekomen en erna merkten we dat hij heel gedreven was eens er voedsel aan te pas kwam. Je merkte aan hem dat hij geen grote kooi met verdiepen gewoon was en al snel moesten we creatief inrichten met wasknijpers als omheining. Hij had al snel veel vertrouwen in ons en voor een zonnebloempit kroop hij meteen op onze hand. Een kleine vriend maar een even grote loebas als de andere.
